Αβοκάντο (persea americana)

Αβοκάντο (persea americana)

Η λατινική ονομασία του φυτού είναι Persea Americana (Περσέα η αμερικανική) και ανήκει στην οικογένεια των Δαφνιδών. Το συναντούμε με τις ονομασίες αβοκάντο ή βουτυρόδεντρο.Τέλος φόρμας

            Το αβοκάντο είναι δένδρο αειθαλές, μεγάλου μεγέθους. Το ύψος του  φτάνει τα 15 μέτρα Τα φύλλα του είναι ελλειπτικά ως ωοειδή με κόκκινο χρώμα όταν αναπτύσσονται πράσινα στο πάνω μέρος  και θαμπό πράσινο από κάτω όταν μεγαλώσουν. Τα άνθη του είναι λευκά ή κιτρινωπά μαζεμένα στις κορυφές των βλαστών. Σε κάθε βλαστό σχηματίζονται πάνω από 1000 άνθη από τα οποία  τελικά εμφανίζονται 1 έως 2 καρποί. Το σχήμα του καρπού είναι ωοειδές με μακρύ κωνικό λαιμό και χρώματος πρασίνου. Η παραγωγική ζωή των δέντρων διαρκεί περίπου 35 χρόνια. Ευδοκιμεί σε περιοχές με ζεστά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες, απαλλαγμένες παγετών και ισχυρών ανέμων.

Ιστορία

Υπολογίζεται ότι καλλιεργείται εδώ και 10.000 χρόνια. Ανακαλύφθηκε στις τροπικές περιοχές του Μεξικού και της Γουατεμάλας, όπου το καλλιεργούσαν οι ιθαγενείς μια και ο καρπός του δέντρου αυτού ήταν κύριο συστατικό της διατροφής τους. Παραδοσιακά χρησιμοποιούσαν τον καρπό ως αφροδισιακό και τους σπόρους ως αντισυλληπτικό παράγοντα. Στη συνέχεια διαδόθηκε στις ΗΠΑ και τη Νότιο Αμερική και έφτασε στο Ισραήλ και την Αυστραλία. Στην Ευρώπη ήρθε μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο όταν άρχισε η καλλιέργεια του σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα.

Το αβοκάντο περιέχει σημαντικά έλαια και βιταμίνες. Είναι καλή πηγή βιταμίνης Ε, η οποία είναι σημαντικό αντιοξειδωτικό και περιέχει απαραίτητα λιπαρά οξέα.

Ο καρπός δρα ως αντιοξειδωτικό, θρεπτικό, αποκαθιστά το δέρμα, τα μαλλιά και τα νύχια. Τα φύλλα ενδεχομένως λειτουργούν ως υποτασικά και ο σπόρος ως αντισυλληπτικό. Πιστεύεται όμως ότι η παρατεταμένη χρήση των σπόρων για τον σκοπό αυτό μπορεί να προκαλέσουν στειρότητα.

Διάφορα τμήματα του δέντρου αυτού χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς, όπως για την αντιμετώπιση της αναιμίας, ηπατικών προβλημάτων, υπέρτασης, κρυολογημάτων, πονοκεφάλων και διαβήτη.

Εσωτερικά ο καρπός χορηγείται στην αποθεραπεία για να επαναφέρει τις ισορροπίες του οργανισμού. Κατάλληλος για φτωχό δέρμα και αδύναμα μαλλιά. Τα φύλλα σε αφέψημα δρουν θετικά σε κρυολογήματα, εμπύρετα, υπέρταση, ηπατικές παθήσεις και επώδυνους περιόδους. Οι σπόροι σε αφέψημα δρουν θετικά σε άσθμα, ως αντισυλληπτικός παράγοντας και δήγματα φιδιών. Εξωτερικά ο καρπός δρα θετικά στο δέρμα και τα αδύναμα μαλλιά, ενώ τα φύλλα σε κατάπλασμα βοηθούν σε πονοκεφάλους, ρευματισμούς και διαστρέμματα. Το έλαιο από αβοκάντο αποτελεί εξαιρετική έλαιο- βάση για μασάζ.

Η καθιέρωση του αβοκάντο στη δίαιτα σε καθημερινή βάση θα προάγει την υγεία του δέρματος και των μαλλιών και χάρη στις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες βοηθά προληπτικά κατά του καρκίνου και των καρδιοπαθειών. Το αβοκάντο, όπως το ελαιόλαδο και τα αμύγδαλα διαθέτουν μεγάλη συγκέντρωση των ίδιων συστατικών λίπους που συμβάλουν δραστικά στη μείωση της χοληστερόλης. Επίσης, έχει χαμηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη, οπότε αποτελεί τροφή υψηλής ενέργειας για διαβητικούς ανθρώπους.

Κάθε χρόνο στη χώρα μας καταναλώνονται περίπου 7.000 τόνοι αβοκάντο. Προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της εγχώριας αγοράς απαιτείται η εισαγωγή περίπου 3.000 τόνων, ενώ από τους 5.200 τόνους που παράγονται στην Ελλάδα οι 1.200 τόνοι περίπου εξάγονται. Η Ελλάδα μαζί με την Ισπανία και την Πορτογαλία είναι οι μόνες χώρες στην Ευρώπη που μπορούν να καλλιεργήσουν το αβοκάντο και δεδομένης της πολύ υψηλής κατανάλωσης του προϊόντος στις χώρες της Ε.Ε., θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά εν δυνάμει εξαγώγιμα προϊόντα με επιτακτική την ανάγκη αύξησης της εγχώριας παραγωγής. 

Σε ιδανικές εδαφοκλιματικές συνθήκες και με εφαρμογή σωστών καλλιεργητικών τεχνικών η μέση στρεμματική απόδοση μπορεί να φτάσει τα 3.000 κιλά. . Η μέση όμως  ετήσια παραγωγή είναι περίπου 1 τόνος το στρέμμα.

Οι καρποί μετά την ωρίμανσή τους μπορούν να διατηρηθούν στο δένδρο για αρκετούς μήνες. Η συλλογή γίνεται με το χέρι και πραγματοποιείται σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους δεδομένου ότι υπάρχουν πρώιμες, μεσοπρώιμες και όψιμες ποικιλίες.

Η καλλιέργεια προωθείται στις απάνεμες τοποθεσίες των Νομών της Νήσου Κρήτης, των Κυκλάδων, Δωδεκανήσου, Λακωνίας, Μεσσηνίας, στα νησιά Κύθηρα, Αντικύθηρα, Πόρο, στις περιοχές Τροιζηνίας και Θερμισίας καθώς και σε άλλες περιοχές όπου υπάρχει καλλιεργητική εμπειρία του είδους

Βιβλιογραφία

1. https://www.herb.gr (*Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα)
2. https://eap-dem.pblogs.gr
3. https://el.wikipedia.org